Obra de teatro

A torre do demo

(Na torre do demo)

Corbillón: ¿Que pode facer hoxe?,xa non sei que cousa malvada facer. Xa matei un dragón, xa destruín un reino...¿Que me queda por facer?Xa o teño raptarei a princesa Marta.

(mentres tanto no reino)

Rei: Princesa ven aquí téñoche que encomendar unha gran tarefa.

(entrando na escena)

Princesa: ¿Cal é esa tarefa meu pai?

Rei: Tes que ir a xunto do cabaleiro Ivan e dicirlle que estamos en guerra con Roma.

Princesa: Vale meu pai irei.

(Vanse de escena)

(Corbillón entra en escena)

Corbillón: Así que a princesa sae sola do castelo e o mellor momento para collela, escondereime por aquí.

(A princesa sae do castelo)

Princesa: Por fin saín do castelo, agora podei ir a ver a o meu amor.

Corbillón: Princesa agora eres miña. Cerbero.

Princesa: Soltameeeee.

Corbillón: Cálate xa vasme romper os tímpanos.

Princesa: Non me da a ganaaaa.

Corbillón: Cerbero collela xa.

Cerbero: E que pesa moito.

Princesa: Me estas chamando gorda.

Cerbero: Sinceramente...Si.

Corbillón: Deixar xa de pelexar e collela.

Cerbero: Vale.

(Chegando a torre)

Cerbero: Xa non podo máis con esa gorda.

Princesa: Eu non son gorda solo estou un pouco rechea.

Corbillón: Calades xa o os converto en sapo que para algo son demo.

(Xa na cima)

Cerbero: Hai meus osiños como me doen.

Princesa: (dubitativa)¿Para que me queres?

Corbillón: Querote para atraer a o cabaleiro Iván. E así quitarlle a sua gran espada.

(Mentres tanto no castelo)

Rei: Fai xa moito que non chega a princesa ¿pasarialle algo? Non sei pero mandarei un garda a buscala.

(O garda chega ao castelo do cabaleiro)

Garda: ¿Viche a gran princesa?

Cabaleiro: Non aquí non chegou nadie.

Garda: Pois irei a buscala.

Cabaleiro: Eu tamén irei. Cabalo ven aquí.

(Entra en escena)

Cabalo: Xa bou.

Cabaleiro: Apura que temos que rescatar a princesa.

Cabalo: Veña monta que vamos.

(Saen de escena)

Corbillón: Cerbero fai que cale xa esa princesa.

Cerbero: Non podo, non podo xa me doen as miñas orellas como grita.

Princesa: Se me soltades calo.

Cerbero: Vamos a liberala.

Corbillón: Nin se che ocorra Cerbero se non che corto a cola.

(Mentres tanto no bosque.)

Cabalo: Baixa xa ou te tiro.

Cabaleiro: Non, eu nunca me baixo do meu cabalo mentres buscamos a alguén.

Cabalo: Así que si.(O cabalo se levanta e tira ao cabaleiro)

Cabalo: Xa te avisei.

Cabaleiro: Para xa que quero subir a o teu lombo.

Cabalo: Para que se xa esta hai o castelo de Corbillón e mira alí esta a princesa.

Cabaleiro:Xa vou a por ti princesa.

(Xa na cima.)

Cabaleiro:Mima como cansa subir esta torre.

(Sona o ruído dun ascensor.)

Cabalo: Que cansado estas. ¿Subiches polas escaleiras?

Cabaleiro: Si.

Cabalo: Jajaja. ¿Non viches o ascensor?

Cabaleiro: Non.

Corbillón: Cabaleiro.

Cabaleiro: Corbillón.

Corbillón: Cerbero atacalle.

(O cabaleiro saca a espada e o cerbero lle traba de alí a cinco segundos o cabaleiro morre. )

Corbillón: Por fin teño a gran espada.

(Aparece o rei e mata a Corbillón)

Rei: Por fin matei a mala besta deste mundo.

Princesa: Moitas grazas meu pai, pero aun

así meu gran amor esta morto.

Rei: Xa o sei cariño meu, pero agora vamos para a casa. Logo gardarei esta espada.

Cerbero: Pobre amo meu, bueno agora queda todo esto para mín.

(Xa no castelo)

Rei: Hoxe celebrarei unha festa en honor a morte daquel malvado demo.

Cerbero: Agora e o meu momento para envelenar a o rei.

(Ao día seguinte o rei morre)

Princesa: Que mala sorte teño.Buaaaaa.

Cabalo: ¿Agora eu con quedo?

Cerbero: ¿E eu con quen?

Princesa: Podedes quedar conmigo.

Cabalo: Paréceme ben, ¿e a ti?

Cerbero: A min tamén me parece ben.

Princesa: Vale, decidido quedades comigo pero tedes que ter un nome. O cabalo pódeste chamar Neve xa que eres branco.

Neve: Vale.

Princesa: E ti cerbero pódeste chamar Fogo polo teu color vermello.

Fogo: Vale paréceme ben.