martes, 20 de diciembre de 2011

Ficha técnica


Un cuento de Navidad.

FICHA TÉCNICA

Título: Cuento de Navidad
Título original: Disney's A Christmas Carol
Año: 2009
Duración: 95 min.
País: Estados Unidos
Director: Robert Zemeckis
Guión: Robert Zemeckis (Historia: Charles Dickens)
Música: Alan Silvestri


Un cuento de Navidad


Cuento de Navidad

La película me gusto mucho, sobre todo Scrunch ya que es mi personaje favorito.
A Scrunch no le gustaba la Navidad por eso le visitaron tres espíritus, para ver como celebraba la Navidad otra gente más pobre que el, y gracias a eso creyó en la Navidad y la celebro con su familia.

lunes, 19 de diciembre de 2011

Platero y yo


Platero y yo

    Este año en nuestra clase estamos leyendo el libro de Juan Ramón Jimenez titulado Platero y yo, que se desarrolla en el pueblo de Moguer en la provincia de Huelva. El libro comienza:
    Platero es pequeño,peludo,suave; tan blando por fuera que se diria todo de algodón, que no lleva huesos. Solo los espejos de azabache de sus ojos son duros cual dos escarabajos de cristal negro.

miércoles, 14 de diciembre de 2011

Artículo de opinión.


Una alimentación sana.

    En la actualidad, mucha gente no come de todo, por eso, no tienen la suficiente fuerza para aguantar todo el día, o hasta estar obesos.
    Por eso, los médicos recomiendan comer de todo en una dieta sana y saludable.
    Lamentablemente muchos padres no le dan importancia, por eso, algunos niños estan obesos.

miércoles, 7 de diciembre de 2011

Poema


El niño va en triciclo

¡Qué tranquilidad tan colorida,
por el camino a la tarde!
En triciclo va el niño...
¡Qué tranquilidad tan colorida!

El fresco viento del mar,
oloroso a algas y sal,
le refresca el rostro...
El viento leve del mar...

En triciclo va el niño...
¡Qué tranquilidad tan colorida!

Y el color se le pierde,
pequeño y doloroso,
en el desierto de la tarde...

En triciclo va el niño...
¡Qué tranquilidad tan colorida!

Se está el océano agrandando...
El último pensamiento
de la luna le deja soñando...
Se está el océano agrandando...

¡Qué tranquilidad tan colorida,
por el camino a la tarde!
En triciclo va el niño...
¡Qué tranquilidad tan colorida!

jueves, 1 de diciembre de 2011

Visita ao Concello

Visita o Concello

O día 15 de novembro fomos visitar o Concello e recibiunos o alcalde, deunos os datos de poboación que había en Cangas, os datos no ano 2011 son de 26.121 habitantes.

No ano 1996 o censo era de: 26.805 habitantes, distribuídos nas seguintes parroquias:

Aldán: 2.597 habitantes.
Cangas: 6.988 habitantes.
Coiro: 6.853 habitantes.
Darbo: 7.424 habitantes.
Hío: 2.943 habitantes.

Cando nos contaron ca parroquia máis poboada era Darbo, nos quedamos moi sorprendidos, nos pensamos que era Hío xa que era a de maior extensión.

lunes, 28 de noviembre de 2011

Excursión a Cangas

Excursión a Cangas


Este venres fomos andando ata Cangas a ver unha exposición chamada: Regreso ao inicio da pintora Rosario Palacios Orive na que veunos a dar unha charla o pintor-escultor Camilo Camaño Xestido da parroquia de Coiro na que vive e ten seu taller. Logo fixemos un safari fotográfico, por Cangas pasamos polo paseo marítimo de Rodeira na que no final había unha escultura dedicada a Cangas na que había un parque no que paramos a descansar un pouco logo volvimos e pasamos polo concello no que sacamos unhas fotos e logo seguimos paseando por Cangas pola casa da cultura,polo xulgado....Fomos camiñando ata o auditorio no que nos colleu o autobús e voltamos ao colexio.

Teatro

El barco de Garfioazul

Escena I

Dos náufragos llegan a una isla desierta.
Están muy preocupados. No saben como pueden salir de allí.

(Mientras tanto en una isla)

CALENO: Hola,sabes donde estamos Catulo.
CATULO: No,no lo se y tu Caleno.
CALENO: No,yo tampoco ,pero si que tengo hambre.
CATULO: Hay Caleno, tu solo piensas en comer, venga vamos que por aqui tiene que haber algo de comida.
CALENO: Venga, vamos que me muero de hambre.
Escena II

CATULO: Mira un conejo herido, te sirve eso Caleno.
CALENO: Porsupuesto que si Catulo.
ABORÍGENA I: Hola,¿como se llaman?
ABORÍGENA II: ¿y de donde vienen?
CATULO: Veníamos en un barco, y nos perdimos, porcierto, sabes donde podemos encontrar un barco.
ABORÍGENA I y II: (Asombrados)¡Que!, aqui solo vivimos nosotros y nuestra aldea.
CALENO: ¿Pero nos pueden ayudar a escapar?
ABORÍGENA I: Vale os ayudaremos, pero no digais a nadie nuestra existencia.
CALENO Y CATULO: (A la vez) Vale, lo prometemos.
ABORÍGENA II: Ni de la isla.

ESCENA III

CATULO Y CALENO: (Contentos) Adios.
ABORÍGENES: Adios.
NOEL: Capitán, mire unos naúfragos en una barca.
CAPITÁN: Cogerles, rápido
CALENO: Hola, yo soy Caleno y el es Catulo.
CATULO: (Entre sonrisitas) Hola.
NOEL: Hola yo soy Noel, el ayudante del capitán Garfioazul y esta embarcación se llama, Garfio de delfín.
CAPITÁN: Bueno de donde sois.
CALENO: De,de,de...
CATULO: (De repente) De Vigo
NOEL: (Asombrado) Como sois de la misma ciudad que yo.
CALENO Y CATULO: Tu tambien eres de Vigo.
NOEL: Si, y ahora nos dirigimos hacia ahi.
CALENO Y CATULO: (Contentos) Viva volvemos a casa.

Conto

O colexio Castrillón


Era unha mañá tranquila no colexio Castrillón na clase de 6ºA ,ata que desapareceron os lapices, as gomas e todo o material escolar a volta do recreo, a profesora asustouse cando sonou o timbre para a 4º hora xa que faltaba un compañeiro a profesora asustouse moito e aquela noite non puido durmir, ao día seguinte non puido ir ao colexio polo pánico a profesor substituta desapareceu e os nenos tamén se asustaron.
Uns nenos montaron un grupo de investigación para resolver o caso do ladrón e encontrar o compañeiro e a profesora substituta, chamáronlle misterios Castrillón miraron nas caixas na que estaban os lapices e as gomas encontraron unhas huellas, as analizaron, e esas huellas eran do director ou do profesor de 5ºA.
Pola noite quedáronse no colexio para seguir investigando e oíron uns ruídos na clase de 5º subiron e encontraron un mounstruo, o máis listo soubo ao instante quen era, era María Soliño unha señora que foi condenada por bruxería no século XVII -engade
o compañeiro, votaron a correr e saíron do colexio pitando, ao día seguinte cando volveron xa non estaba e os nenos se asombraron .Cando empezaron as clases, faltaba o profesor de 5ºA.
Esa noite os nenos tendéronlle unha trampa a suposta María Soliño, ao acabar de preparala conseguiron encerrala, e cando lle quitaron a máscara era: O director, gritaron asombrados. Dende aquel día volveu todo a normalidade, o profesor foi a cárcere e dixo... Uveira conseguido asustar a todo o colexio se non fora por vos, nenos entrometidos.

Camilo Camaño

\\ Falando con Camilo Camaño //

A pintura de Seoane é moi sinxela, directa e ten moitas cores.
Seoane estudou dereito pero dedicouse a pintura.
Maruja Mallo é irregular, non ten unha pintura uniforme, cando viaxou a América dedicouse a retratar as persoas.
Urbano Lugris era moi constante calquera espazo era importante, calquera cousa era importante para a súa pintura, sentábase diante dunha mesa de mármore no que debuxaba os seus sentimentos. Pintaba moi surrealista, e o seu aspecto era Románico. Tiña unha imaxinación moi grande cando pintaba. Comezou ata os seus mares.

Sandro Boticelli, non e casual que a el como pintor gustaríalle comezar por hai. Boticelli non é casual. Todo o que fixo foi arte, a súa máxima definitiva era, debuxa e explícao despois.
A obra máis importante e \\A primavera// aun que a máis coñecida e \\ O nacemento de Venus//.
Con Boticelli hai un antes e un despois. É un elemento importante na evolución da plástica.

Leonardo da Vinci é un pintor prematuro. Era filósofo, pintor, debuxante... Leonardo sempre estaba experimentando co as técnicas no óleo, nos descubriu o mundo da ciencia, desatrollou moitos inventos.
O home de Vitruvio , e a Gioconda son as súas obras máis coñecidas e as máis representativas.
Boticelli encargoulle un cadro a Leonardo, Boticelli deixou a obra alí deixada polos celos.

Pablo Ruiz Picaso, Picaso con sete anos era capaz de debuxar persoas. Solo ten semellanza con Mozart o Shopel. Naceu en Málaga, aos seus primeiros anos viviu na Coruña, ten moitos cadros de alí, as terrazas, o mendigo...
Con sete, oito, nove e case dez anos xa tiña uns trazos de famoso, ten a clave da modernización. Hai que comezar pola pintura de Picaso porque se non, non poderiamos ver a pincelada lisa.
¿Como imos comprender a obra oficial de Picaso sen ver as primeiras obras?.
Comezou pintando un poquito e logo comezou co a súa liberdade, para entender as súas obras hai que fixarse nos máis mínimos detalles, despois ten que evolucionar as súas obras. A guernica e unha das mellores obras de Picaso feito do os bombardeos de Alemaña contra España. Picaso chegou a pintar catro mil obras dende pequeno el xa se expresaba por medio da arte, dicía nunha conversación co Camilo: todas as mañás, levántome pronto aséome ben, e desaiunou para ir a traballar.
A lingua fermosa que temos pa falar solo serve para falar coa xente do noso pais pero non con ingleses...Sen embargo a plástica serve para todos os idiomas.
O cadro máis importante é o que ven despois do último cadro.

O impresionismo nace dos pintores da luz, Goya sera o artesán do impresionismo.
Sorolla convirte a luz en formas é excepcional en moitos sentidos, oseu debuxo e a sua pincelada son sólidas, vai a ser moi importante a evolución da pincelada.
A sua obra basase en dous parámetros, o do estudio da luz a pintura e o do branco a pintura.
Camilo Camaño pasou polos estados básicos.
Comezou a dibuxar figurismo,logo a rebeldía.
Non vale todo na arte , a pintura e calquer cousa, calquer cousa que nos queramos.
Hai tantas formas de pintura que son infinitas.

Poema \\ O outono//

 
  O outono


Vaise o verán
o outono se asoma
a ver a caída
das follas


Os árbores calvos están
con este frío no aguantarán.
Dafne un laurel es
agora unha árbore é.


En Cangas frío non fai
non vaia ser que nos mate,
en verán as flores bonitas están
en outono xa non están.